با عنایت به اهمیت جایگاه شغل در کشور جدید، تلاش خواهیم کرد که به زوایایی اشاره کنیم که در وهله ی اول بتواند متقاضی را نسبت به پیش انتخاب رسته ی شغلی، آشنا و آگاه سازد و سپس به مختصری راجع به الزامات استمرار شغلی و اشتغال پس از مهاجرت بپردازیم.

با ذکر اینکه جوامع مورد نظر، کشورهای توسعه یافته ای نظیر کانادا یا استرالیا می باشند تحلیلهایی به شرح زیر را در مورد ماهیت بازار کار آنها ارائه میدهیم.

بطور کلی رسته های شغلی موجود در غالب کشورها عبارتند از مشاغل استخدامی، کسب و کارهای مستقل و بخش کارآفرینی که هر کدام در کشورهای مذکور دارای ماهیتی خاص خود می باشند.

مشاغل استخدامی

قریب به نود درصد مشاغل موجود در چنین کشورهایی شامل مشاغل استخدامی می باشند که قابلیت جذب کارگران ساده، ماهر و متخصص را در خود دارند.

با توجه به اینکه میزان مداخل چنین کارگرانی بر حسب تخصص و سوابق، از تناسب منطقی با هزینه های زندگی برخوردار است و همچنین با توجه به پشتیبانی و خدمات اجتماعی فراگیر دولتی نظیر خدمات درمانی که شامل شهروندان می گردد غالب این نوع شاغلین از سطح رضایتمندی شغلی نسبتا بالایی برخوردار هستند. سطح چنین رضایتی آنگونه است که به ندرت شاهد علاقه به تغییر در شرایط شغلی از استخدامی به سمت مشاغل مستقل یا کارآفرینی، هستیم.

تنوع و گستردگی زمینه های شغلی در این کشورها قابلیت مناسبی در جذب انواع مهارتها و تخصصها را داراست اما نومهاجرینی که مهارت و تخصص خود را در کشورهایی دیگر کسب کرده اند ملزم هستند تا بدوا، مهارت یا تخصص خود را از طریق سازمانهای متعددی که که برای این کار، ماموریت دارند ارزشیابی و متناسب سازی نمایند.

در فرایند اخذ ویزاهای موسوم به Skilled Worker چنین ارزشیابی که اصطلاح انگلیسی آنAssessment است از ارکان فراگرد صدور ویزا تلقی شده و تخصص و مهارت متقاضیان مهاجرت، قبل از دریافت ویزا ارزشیابی می شوند. ارزشیابی مدارک تحصیلی و مهارتی به فرد این امکان را میدهد که پس از مهاجرت، آنها را در رزومه ی خود ثبت کرده و به فرد اجازه میدهد خود را به آن تخصص یا مهارت معرفی کند. اما از آنجا که مصاحبه شغلی و خصوصا سرعت عمل حرفه ای شاخص مهمی در پذیرش به حساب می آید، ضرورت دارد که این دسته افراد به محض ورود به کشور مقصد، نسبت به ترجمه دانش فنی خود اقدام نمایند که این ترجمه، هم به لحاظ زبانی توصیه می گردد و هم به لحاظ فرهنگی.

این بدان معناست که نومهاجرین باید به واژه های رایج و مورد استفاده در محدوده ی صنعت یا رسته ی شغلی خود مسلط شوند تا بتوانند در حوزه ی شغلی خود به طرز شایسته، ابراز نظر کرده و تسلط شغلی خود را اثبات کنند و در عین حال نیاز دارند تا با شناخت محیط کاری، روابط و فرهنگ رایج درون شغلی، شانس خود را برای پذیرفته شدن و همچنین موفقیت در ایفای مناسبِ وظایف شغلی، افزایش دهند.

برای این منظور بهترین و سریعترین راه، اقدام به بازآموزی مهارت یا تخصص خود در مراکز آموزشی مرتبط است. برای این موضوع، متقاضیان می توانند برحسب صلاحدید، از دوره های کوتاه مدت، میان مدت یا بلند مدت آموزشی، استفاده کنند. چنین آموزشهایی را می توان هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی، جستجو کرد.

کسب و کارهای مستقل

بیزینسها یا کسب و کارهای کوچک و متوسط، هم قابل خرید هستند و هم این امکان وجود دارد که توسط نومهاجرین، تاسیس و راه اندازی شوند.

یکی از مشاغل واسطه گری که بسیار گسترده، در کشورهای مورد نظر مورد استفاده ی عموم هستند واسطه های خرید و فروش بیزینس هستند اگرچه در کشور ایران چنین خدمتی بدرستی معرفی نشده است و علاقمندان به فروش یا خرید بیزینس های در حال فعالیت، معمولا ملجاء معینی برای مراجعه و دریافت سرویس مناسب، ندارند.

بهترین راه برای مهاجرینی که چه برای ایفای تعهدات ویزای خود و چه برای ایجاد شغل برای خودشان تمایل به خرید یک چنین بیزینس هایی دارند اینست که از خدمات چنین شرکتهایی استفاده نمایند.

لازم است خاطرنشان کنم مهاجرینی که بر اساس ساب کلاس های بیزینس، ویزای موقت دریافت می کنند ملزم به راه اندازی یک بیزینس در کشور مقصد هستند و ایفای چنین تعهدی راه گشای اقدام بعدی آنها برای درخواست و دریافت ویزای اقامت دائم خواهد بود.

به هر حال متقاضیان خرید بیزینس، هم می توانند بر اساس مهارت یا تخصص خود اقدام به تاسیس و راه اندازی بیزینس کنند و هم قادر خواهند بود یک بیزینس فعال را خریداری کنند اما باید توجه داشت که یک مهاجر برای راه اندازی بیزینس شخصی، همانگونه که در یخش مشاغل استخدامی توضیح داده شد ملزم می باشد دانش فنی و مهارت های قابل عرضه ی خود را با واقعیات و البته توقعات فرهنگی جامعه مطابقت دهد.

حتی در ایران هم به غیر از آگاهیهای فنی ضروری، موفقیت یک بیزینس، تابعی است از جامعه شناسی مصرف کننده، و مسلم است که برای بدست آوردن ادراک صحیحی از فرهنگ، رفتار، واکنشها و انتظارات مشتریانِ بیزینس، باید دست به مطالعه و تحقیق زد. چنین اطلاعات ذیقیمتی به چند طریق قابل حصول است. ارزانترین روش برای بدست آوردن اطلاعات مورد نیاز حرفه ای، گذراندن دوره های آموزشی مرتبط است، جامع ترین روش، اشتغال بعنوان کارگر یا کارآموز است و طولانی ترین و البته گرانترین راه، کسب تجربه از طریق آزمون و خطاست.

مشاغل کارآفرینی

با توجه به اینکه غالب دارندگان ویزاهای ساب کلاس بیزینس، کارآفرینان، مدیران و کارفرمایان توانمند کشور محسوب می گردند می توان انتظار داشت که ایشان برای ایجاد شغل جدید خود نیم نگاهی به مبحث کارآفرینی داشته و راه اندازی یک استارت آپ را در دستور کار قراردهند.

بسیار محتمل است که دانش فنی و تجربه قبلی این دسته افراد بتواند بایشان کمک کند تا در ارتباط با فرهنگ اجتماعی و انتظارات جامعه ی جدید، مدل نوآورانه ای از بیزینس را طراحی و به مورد اجرا گزارند.

آنچه مسلم است این افراد، به مبانی کارآفرینی و الزامات آن آشنایی کامل دارند و به فراست میدانند که موفقیت در این نوع فعالیت ها مستلزم شناخت کافی نسبت به موضوع و آمادگی برای آغاز درگیری با چالشهایی ابهام آلود می باشد و پس از آن پشتکار و سخت کوشی و شاید مهمتر از همه تاب آوری و تحمل بالاست که می تواند ایشان را به آستانه ی موفقیت برساند.

کارآفرینی، در شرایط عادی، یک فعالیت پر استرس و پر مخاطره است و بدیهی است همزمان با نبردی که مهاجرین برای استقرار زندگی در یک کشور جدید دارند گشودن یک جبهه ی دیگر، واقعا ورود به عملیاتی طاقت فرسا ارزیابی می شود ولی خبر خوب اینست که چنین درگیریهایی برای چنین افرادی تازگی ندارد و امکان فائق آمدن به همه ی مشکلات را دارا هستند.

نکته ی حائز اهمیت اینست این عزیزان باید بدانند بعضی از مولفه های موفقیت در کسب و کار، در جای جای این کره ی خاکی از مفهوم یکسانی برخوردارند یعنی اگر می گوییم که سابقه ی دیرپای حضور یک شخص در یک حوزه ی شغلی یکی از شرایط اجتناب پذیر موفقیت است این موضوع در کشورهای پیشرفته هم، دقیقا مصداق دارد و اگر عنصر تحمل پذیری در برابر سختیها و نبود درآمد مناسب را حداقل برای یک دوره ی معین، رمزی برای موفقیت به حساب می آوریم باید بدانیم که این موضوع نیز در کشورهای توسعه یافته، عمومیت دارند.

آنچه مسلم است تحلیلها، مطالب و اطلاعات گسترده ای در باب مبحث اشتغالِ مستقل و کارآفرینی در کشورهای پیشرفته وجود دارند که آگاهی به آنها علاوه بر کوتاه کردن روند موفقیت، مانع از ضایع شدن منابع مالی و دارایی نومهاجرین می شوند. تجارب عملی نگارنده، در راه اندازی و اداره ی کسب و نیز کارآفرینیِ نوآورانه در استرالیا، منبع بسیار خوبی است که می تواند کمک شایانی به سطح آگاهی علاقمندان نماید به همین منظور نلاش میشود تا در فصلهای بعدی، مفصل تر بدانها پرداخته شود.

علاقمندان می توانند برای بهره مندی از مشاوره ی آنلاین از طریق اپلیکیشن واتساپ به شماره ی 402273628 61+ پیام کتبی ارسال نمایند.

استراتژی تامین هزینه های جاری قبل از دستیابی به شغل یا درآمد مورد نظر

در صورت خرید یک بیزینس فعال، تکلیف فرد روشن است و ضرورت دارد که تمام وقت خود را صرف اداره ی بیزینس جدید نماید تا هرچه زودتر حاشیه ی سودآوری بیزینس خود را تثبیت نماید اما چگونگی تاب آوری مالی در دوران عدم دستیابی به شغل یا درآمد مناسب، برای هرکدام از فعالیت های شغلی در حوزه های استخدامی و کارآفرینی، اندکی متفاوت خواهد بود.

طبعا، یافتن شغل استخدامی متناسب با تخصص و مهارت قبلی است که می تواند میزان مداخل مهاجر را به حداکثر ممکن برساند اما چنین توفیقی ممکن است به آسانی و بزودی، حاصل نشود.در مورد علل بروز چنین مشکلی تنها می توان به مواردی از جمله نبود آشنایی و تطابق بین توانایی های فردی با نیازهای بازار کار اشاره کرد که تبعا پس از یک دوره ی حضور نومهاجر در اجتماع جدید، مهارتهای اجتماعی مورد نظر بوجود خواهند آمد. کسب مهارتِ نحوه ی محاوره و گفتگوی عامیانه و شناسایی مکانها و افراد بیشتر، در میان مدت، دستیابی فرد را به اهدافش، میسر خواهد کرد.

در چنین شرایطی، حتی اگر مهاجرین دارای تمکن مالی مناسبی هم برای تامین هزینه های جاری زندگی داشته باشند، به چند دلیل توصیه نمی شود برای یافتن شغل مرتبط، انتظار کشید و بیکار بود. اول اینکه نومهاجرین، مجبور خواهند شد سرمایه زندگی خود را خرج هزینه های روزمره کنند که می تواند حاشیه امن زندگی ایشان به خطر اندازد و دوم اینکه فرصت اختلاط با جامعه را از دست خواهند داد.

بنابراین ضرورت دارد مهاجرِ تازه وارد، بوسیله اشتغال در هر شغل قابل دسترس که قابل دستیابی است شاغل گردد حتی اگر شغلی باشد که با سلیقه و شان وی تعارض هم داشته باشد، چرا که اولا درآمدی را برای خود برقرار می کنند و ثانیا می توانند به سرعت وارد پروسه ی شناخت جامعه جدید شوند.